Dysfunkcje trzewne (wisceralne) są to zaburzenia funkcjonowania powiązanych elementów systemu trzewnego, takich jak więzadła, powięź, układ limfatyczny i krwionośny, powiązania neurologiczne oraz system mięśniowo-szkieletowy. Problemy narządów wewnętrznych mogą być powiązane z objawami miejscowymi (np. chorobą refluksową żołądka lub wysiłkowym nietrzymaniem moczu), objawami oddalonymi (np. ból barku spowodowany chorobą pęcherzyka żółciowego) albo z bezobjawowymi wzorcami napięć.

Dysfunkcja jednego z narządów wewnętrznych może wpływać na zmianę napięć w układzie mięśniowym, więzadłowym, stawowym i powięziowym, a także trawiennym, oddechowym, naczyniowym, nerwowym czy moczowo-płciowym.

W terapii ważne jest znalezienie wspomnianych napięć i przywrócenie harmonii pomiędzy narządami wewnętrznymi a pozostałymi strukturami ciała, funkcjonującymi zgodnie z zasadami fizjologii, anatomii oraz biomechaniki.

Wskazaniami w terapii wisceralnej są następujące problemy:

• nadczynność, niedoczynność tarczycy,
• zapalenie oskrzeli,
• zaburzenia płuc i serca,
• stany zastoinowe wątroby i woreczka żółciowego,
• choroba refluksowa żołądka,
• wzdęcia, zgaga, nudności,
• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy,
• zespół jelita drażliwego,
• zaparcia, biegunki,
• wysiłkowe nietrzymanie moczu,
• bolesne miesiączkowanie,
• zabiegi operacyjne: usunięcie wyrostka robaczkowego, woreczka żółciowego, cesarskie cięcie (poprzez mobilizacje blizn i zrostów),
• obrzęki limfatyczne.